W dniach 22-25 września nasi współbracia diakoni Piotr Biber SChr i Grzegorz Brzozowski-Zabost SChr udali się do Sanktuarium Matki Bożej w Licheniu, aby wziąć udział w IV Kongresie Młodych Konsekrowanych – Powstań i świeć (Iza 60,1).
Na program zajęć w trakcie kongresu składały się między innymi:
- Słowo na rozpoczęcie – o. Robert Wawrzeniecki OMI, sekretarz wykonawczy KWPZM; oraz o. R. Cantalamessa OFMCap, kaznodzieja Domu Papieskiego (online)
- codzienne spotkanie z Panem Jezusem w sakramencie Najświętszej Eucharystii
- modlitwa Liturgią Godzin z medytacją
- grupy dzielenia dla uczestników
- wieczór świadectw: Różne drogi konsekracji. – s. Władysława Krasiczyńska, s. Maria (Anuncjatka), Inga Pozorska
- osobiste Lectio divina
- zwiedzanie Muzeum im. ks. J. Jarzębowskiego / zapoznanie się z Sanktuarium
Konferencje:
- Konferencja: Co z naszą tożsamością? – biskup Jacek Kiciński CMF, przewodniczący Komisji ds. Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP
- Konferencja: Czy i wy chcecie odejść? Dlaczego decydujemy się zostać? – o. Michał Nowak OFMConv
- Konferencja: „Bóg oddzielił światło od mroku” (Hi 26,10) – o. Krzysztof Pałys OP
- Konferencja: Jakiego „światła” potrzebuje świat od osób konsekrowanych? – Franciszek Kucharczak
- Konferencja i podsumowanie – ks. Marek Chmielniak SAC i ks. Dariusz Bartocha SDB
W kongresie uczestniczyli młodzi konsekrowani z czterech konferencji życia konsekrowanego:
- Konferencja Przełożonych Żeńskich Klasztorów Klauzurowych
- Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce
- Konferencja Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych
- Krajowa Konferencja Instytutów Świeckich
Spotkanie młodych konsekrowanych w Licheniu było okazją do wzajemnego dzielenia się radością życia opartego na Ewangelii oraz pełnego i bezwarunkowego oddania się powołaniu do jakiego wezwał nas Chrystus. Jako powołani mamy możliwość radosnego spotykania Jezusa, żywego, prawdziwego i nieustannie działającego w swoim Kościele. Nie stanowi to wyłącznie naszej relacji z Nim, ale jest zarazem zobowiązaniem do głoszenia nauki naszego Zbawiciela wszystkim tym, do których jesteśmy posłani w Jego imię i z chrześcijańską miłością w sercu, aby ogniem naszej własnej miłości, przemieniać serca tych, którzy nigdy nie usłyszeli zbawczego orędzia Ewangelii, jak i tych, którzy z różnych powodów nie podjęli się wyzwania, aby na nie odpowiedzieć.
