Nasz Charyzmat

Powstanie Towarzystwa Chrystusowego
1900

Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej jest instytutem zakonnym kleryckim, założonym przez Czcigodnego Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda przy współudziale Sługi Bożego ojca Ignacego Posadzego. Kapłani, bracia i klerycy Towarzystwa w sposób trwały przez publiczne ślubowanie rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz życie wspólne jednoczą się z Bogiem w Duchu Świętym za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, Króla wiecznej chwały. 

Celem Towarzystwa jest uwielbienie Boga poprzez naśladowanie Chrystusa Pana w Jego królewskiej drodze życia oraz bezgraniczne przyjęcie nauki ewangelicznej i urzeczywistnianie Bożego prawa miłości, które w szczególny sposób uwrażliwia członków na potrzeby duchowe i materialne polskich rzesz emigracyjnych.

Towarzystwo uczestniczy zbawczym dziele Kościoła w sposób szczególny poprzez apostolat na rzecz rodaków przebywających poza granicami państwa polskiego, rozwijając wśród nich wszelką działalność duszpasterską, a w miarę możliwości także społeczną i kulturalną, włączając się jednocześnie – jeśli zaistnieje taka konieczność – w inne prace duszpasterskie Kościoła lokalnego.

Bo prawdziwe odrodzenie nasze dopiero się wtedy dokona, gdy Eucharystia przeniknie religijność duszy polskiej, stając się jej modlitwą i rozmyślaniem, życiem i pokarmem.

Wypełniając życzenie Założyciela, aby Chrystusowcy słowem i piórem szerzyli wśród wiernych znajomość Mszy Świętej jako centrum chrześcijańskiego życia, członkowie Towarzystwa uświadamiają sobie, że wszelka ich działalność znajduje swoje źródło i szczyt w Najświętszej Ofierze Chrystusa i Kościoła, jak i to, że Msza Święta najpełniej wyraża i pogłębia jedność Towarzystwa jako rodziny zakonnej. Członkowie dokładają wszelkich starań, aby domy zakonne Towarzystwa i parafie prowadzone przez Towarzystwo stawały się ośrodkami życia liturgicznego.

Chrystusowiec, pełen Bożego daru, w swojej misji apostolskiej na rzecz emigracji polskiej, jest gotów kroczyć drogą pełną uległości i milczącego cierpienia. Z sercem oddanym we wszystkim Jedynemu Bogu, razem z Chrystusem Królem modlitwą i pracą, radością i bólem, nadzieją i lękiem – wszystkim, co przyniesie wola Boża – daje świadectwo o Bogu w swoim oddaniu się Jemu aż do ostatecznego wypełnienia się konsekracji zakonnej w momencie śmierci.

Idźmy w przyszłość z Bogiem. Uznajmy wieczne i miłościwe Królestwo Chrystusowe nie tylko w teorii, ale i w praktyce życia. Poddajmy się świętemu prawu Zbawiciela.

Duchowość Towarzystwa Chrystusowego to przede wszystkim duchowość Chrystocentryczna, która domaga się ducha ofiarności i zaangażowania na rzecz zbawienia każdego człowieka. Członkowie Towarzystwa Chrystusowego uświadamiają sobie doniosłość daru powołania i pragną naśladować życiem i pracą Chrystusa Króla, którego królestwo nie jest z tego świata. Członkowie pielęgnują w sobie ducha Towarzystwa, który charakteryzuję się bezgranicznym ukochaniem sprawy Bożej wśród Polonii, radosne i bezinteresowne poświęcenie sił, wygód i życia dla dobra Polonii oraz karność wewnętrzna w duchu wiary i poczucie współodpowiedzialności za urzeczywistnienie misji Towarzystwa w Kościele.

Przynależność do Towarzystwa zobowiązuje członków do głębszego poznania i umiłowania Zbawiciela w Jego królewskiej godności. Stąd każdy chrystusowiec całą swoją osobowością otwiera się na owocne oddziaływanie łaski Syna Bożego oraz całym życiem upodabnia się do Niego, wsłuchując się w Jego słowa i rozważając je, widząc w nich drogę, prawdę i życie.

Doskonalenie doczesnej cywilizacji powinno iść w parze ze wzrostem wartości moralnych, a technika powinna nie ujarzmiać, lecz pomóc wyzwalać ducha

Maryja Matka, Królowa Towarzystwa Chrystusowego i Królowa Polonii zagranicznej, jest dla chrystusowców najdoskonalszym wzorem oddania się w Duchu Świętym Chrystusowi i Jego zbawczej misji. W działalności apostolskiej Towarzystwa na rzecz Polaków przebywających poza granicami Ojczyzny członkowie z radością Jej się oddają i Ją naśladują.

Szczera miłość braterska i głębokie poczucie jedności łączą chrystusowców w zwartą i solidarną wspólnotę zakonną, w której, doceniając i popierając prace drugich, współzawodniczą w miłości Boga, w cnocie i poświęceniu.

Z Ustaw Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej